OMMEN – Het was een sombere, trieste dag, de eerste woensdag van 2023. Regen, regen en nog eens regen. Zo rond de klok van half vier was het wolkendek nog steeds loodgrijs, maar uitgehuild. Eindelijk droog. En na dagen van rust en stilte was er weer leven op de Westbroek. Op de nepsprieten van het fraaie sportpark aan de oostzijde van Ommen werd gekletst, gelachen en gevoetbald. Door de oudere jeugd van de vaste bespeler van het complex, FC Ommen. En door Barcelona, Real Madrid, Ajax en Liverpool. Nee, nee, niet de echte voetbalgrootmachten. 36 amv’ers, een afkorting welke staat voor “alleenstaande minderjarige asielzoekers”, welke onderdak hebben gevonden in hotel Paping, werden over deze ‘vier topclubs’ verdeeld. De vluchtelingen uit landen als Eritrea, Jemen en Syrië speelden niet alleen onderling partijtjes van zeven tegen zeven, maar ook tegen de boys van de lokale voetbaltrots.
Initiatiefnemer van dit voetbalfestijn is Herman Martens, welbekend van RTV Vechtdal. Martens en zijn vrouw Roelien zijn vrijwillig taalcoach en proberen de jongens de Nederlandse taal, spraak en gebruiken bij te brengen. “Dankbaar werk”, zegt Martens stellig. “De jongens hebben enorm naar dit toernooi geleefd en vreesden dat het misschien niet door zou gaan. Al die regen. Maar goed, kijk eens wat een plezier ze hebben. Over het algemeen kun je stellen, dat ze leergierig zijn. De taallessen zijn niet verplicht, maar er zit wel dwang achter. Zo van: doe het nu maar, dat helpt je verder in het leven. Over het algemeen zijn de jongens leergierig en pikken het snel op. Aan de hand van een thema, bijvoorbeeld sport of het huis, wordt met woorden en zinnen geoefend. Daarnaast kunnen ze ook voor zichzelf oefenen. Daar zijn computerprogramma’s voor, zoals ‘woord voor woord’, waarin een basis wordt gelegd. Daarnaast heb je het ook over gewoontes in Nederland. Bijvoorbeeld dat je op tijd verschijnt bij een afspraak en niet een kwartier later.”
Martens haalt een van zijn leerlingen erbij. Ichalid komt uit Amara. De hoofdstad van Eritrea telt zo’n 700.000 inwoners. Met zachte stem vertelt hij in Engels te zijn gevlucht, nadat hij een oproep kreeg voor militaire dienst. “Ik wil een functie in de zorg”, vertelt de 17-jarige Eritreeër. “Ik wil mensen beter maken, niet neerschieten.” Gevraagd naar zijn familie vertelt Ichalid, dat hij sinds zijn komst in Nederland weer contact heeft met het thuisfront. Het valt niet altijd mee zo in z’n uppie. De Nederlandse taal is moeilijk, hij mist zijn familie, de omgeving, maar hoopt hier een opleiding te kunnen doen, om later mensen medisch te kunnen helpen.” Na de eerste oppervlakkige kennismakingsvragen duiken we de diepte in. Hoe is hij in Ommen verzeild geraakt? Met neergeslagen blik vertelt hij over een vlucht waar de rillingen van over je lijf gaan. Op fluistertoon vertelt de jeugdige amv’er over een barre tocht naar Libië en de overtocht naar Europa, in een overvolle boot van rubber op een onrustige zee. Uit zijn ogen spreekt angst, maar ook dankbaarheid dat hij het gehaald heeft. Van Italië naar Ter Apel, om uiteindelijk terecht te komen in de betrekkelijke rust van Ommen. Het licht in de donkere ogen begint weer te branden als het voetbaltoernooi ter sprake komt. Het spelletje doet even alle zorgen en onzekerheid naar de achtergrond verdwijnen. Voetbal als favoriete sport? Nou…, eigenlijk wielrennen. Zijn idool? Hij laat de naam vallen van Binian Girmay, de winnaar van de klassieker Gent-Wevelgem. Dan een hand en hup naar zijn teamgenoten voor de volgende wedstrijd.
En die wedstrijdjes, ach, ga maar uit van de olympische gedachte: meedoen is belangrijker dan winnen. De jeugd uit Ommen maakt kennis met jongens van dezelfde leeftijd, maar met een volstrekt andere achtergrond. Waar de lokale jeugd terugvalt op ouders en een eigen, veilige plaats is het voor de amv’ers afwachten. Niemand heeft een definitieve verblijfsvergunning. Het is één en al onzekerheid. Gelukkig zijn er mensen als Jaap Koelewijn, die zich als vrijwilliger inzet voor de jongelingen van elders. De voormalige predikant is volgens Martens ‘de spin in het web’ voor de vrijwilligers en de tien taalcoaches. De voetbalclub, met name Melcher Polhuys, Jos Reinders en Jan Warmelink, verzorgden de organisatie van deze voetbalmiddag. Na afloop met z’n allen op de gevoelige plaat en een drankje doen in clubgebouw ‘Weerkomm’n’. Het bijbehorende hapje werd beschikbaar gesteld door cateringbedrijf ‘Culinair bij u thuis’.
Als FC Ommen zijn we erg blij, dat we op deze manier onze maatschappelijke verantwoordelijkheid kunnen nemen en een bijdrage kunnen leveren aan de opvang van de asielzoekers in Ommen en een sportieve middag voor hen hebben kunnen organiseren.
